kini mulutku bungkam jemariku kaku hatiku bisu panji patah itu begitu membelengguku ( puisi puisi shantined)
Dan padang lengang penuh oleh kesunyian
Ombak menerkam malam
Purnama telah padam
Benarkah pualam ataukah batu nisan, mataku kabur nanar menatap sebentuk bayang
Post a Comment
No comments:
Post a Comment